Dostluk Anıtı bir meditasyon mekanı olarak tasarlandı. Hayranlık duyulan Japon ve Osmanlı kültürlerini biraraya getiren anıt, 2m. çapında beton bir temele dayanarak 4m.ye yükselir.

Hafif beton bir kabuktan oluşan, görece basit sayılabilecek bu anıt, basitliğinin ardında daire planlı meditasyon mekanı olma özelliğini vurgular. Anıtın iç yüzeyi usul usul dalgalanan lale motifli İznik çinileri ile kaplanmıştır. Bilindiği gibi, bu motif ilk kez Kanuni Sultan Süleyman’ın damadı Rüstem Paşa tarafından 1561 yılında İstanbul’da yaptırdığı camiide kullanmıştır.

Lalelerin kobalt mavi, kırmızı ve türkuaz renkleri gerçek bir renk patlamasına yol açar. Çinilerin düşey ekseni vurgulayacak biçimde ölçülendirilmiş olması ise, algının gökkubbeye odaklanmasını kolaylaştırır.

Mekanın tümü düşey bir yarıkla anlam kazanır: uzak, ama gene de yanıbaşımızda duran başka bir uygarlığın çağrısıdır bu. Karanlık çöktüğünde, zeminden yükselen güçlü bir ışık, çiniyle kaplı iç yüzeyi aydınlatır: parlak bir nirengi noktası yaratılmış olur.

Benzersiz bir buluşma bu: çağdaş yaklaşımıyla tanınan modernist bir mimar, geleneksel bir malzemeyi, lale motifli İznik çinilerini, başka bir ruhsal bileşenle, meditasyon mekanı ile birleştirerek kültürel mirasın sürekliliğini başarıyla kanıtlamış bulunuyor.
Mimar Tümertekin’in söylediği gibi: “Anıt’ın içe odaklanmış kimliği, Tokyo’nun karmaşık gündelik yaşamında huzurlu bir sığınak oluşturmakta.”